Een week lang was het echt; het was winter. Op de tweede winterdag ging ik met fotocamera naar de tuin: kipsels voeren.
De hooibalen ingepakt; lang niet zoveel sneeuw gezien.
Wat een verschil met het vorige bericht: 2021 Winter 1
Er moest geïmproviseerd worden. De vorst was streng. Hoewel de kippen ook sneeuw eten, besloten we twee keer per dag bij ze langs te gaan. Heel fijn dat Karen dicht bij de tuin woont, maar bovenal dat zij de kipsels in haar hart gesloten heeft. Zij zorgde in de ochtend en ik ging in de loop van de middag. Twee keer per dag een bak ijsvrij water. Maar wat te doen wanneer het een paar weken zou duren? Afijn, geen zorgen voor de dag van morgen. De winter was snel voorbij.
Derde winterdag, kippen alom; toevallig poepten ze niet op mijn jas(?)
Terug naar de tweede. Het sneeuwde nog een beetje. En Jack is altijd bij mij. Hij inspecteert of alles er nog is. In mei wordt hij acht jaar; eind februari was hij al weer vijf jaar bij mij.
Jack moest wennen. Echt winterweer is zeldzaam geworden.
Staat alles er nog?
En weer terug naar de derde winterdag, naar de kipsels. En ja, ook bij deze temperaturen wordt er gelegd. Weer of geen weer, geen gezeur. Kipsels zijn nijvere dieren, altijd bezig.
Uhhh ... wie zwaait daar met de camera!? Ook de kipsels kijken er van op.
Hieronder, tot slot de laatste foto van de tweede winterdag. De tuin - de Groentenhof - een vergezicht over de Duivenvoordse polder. Pas dit jaar is de tuin helemaal in gebruik. Er is geen strookje land meer wat geen bestemming heeft. Feitelijk is er nu grond tekort.
Het pad naar de tuin.
Zoals afgesproken was Karen 's-morgens al geweest.
Verse sneeuw wiste haar sporen niet uit.
Reeds na zeven dagen kneep de winter er tussen uit. Hoe dan ook het winterseizoen werd gemarkeerd. Verleden jaar was het in mijn beleving vooral een lange, lange herfst. Laat nu alsjeblieft het voorjaar komen!
Lees ook: Verkiezingen 2021 op mijn relie blog: https://nieuwekijkopreligies.blogspot.com/ en klik op 'Verder lezen'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten