2024 De tuin, mijn wereld (1)

Soms zeggen mensen dat ik niet van deze wereld ben. Tegenwoordig is het populair te zeggen dat je in je bubbel zit. Ik heb er over nagedacht; ik houd de actualiteit goed in de gaten. Toch is mijn antwoord: ja, ik leef in mijn bubbel. In zekere zin creëer ik die bubbel ook zelf. Maar alles is er al wel, het groeit en bloeit, het lenteweer ... en verder maan, zon en sterren. Ik timmer wat aan de schuur en hark de paadjes.

Toen ik een tunnel open maakte, kwam uit een vouw deze helder geelgroene rups te voorschijn. In de aarde verpopt de rups tot agaatvlinder. Een algemeen voorkomende nachtvlinder, en in een plantenkas zijn ze 's-nachts actief.
Ze eten natuurlijk allemaal wel mee. 

De tuin is mijn wereld geworden. Want wanneer ik er iets oppak komt er leven tevoorschijn. Het kruipt, springt, of vliegt weg. Dit seizoen wil ik proberen regelmatig te verhalen waar ik 'in' ben. Wanneer ik in de tuin ben, verdwijnt tijd, er blijft enkel ruimte over. 

Het is eind maart de laatste prei van verleden jaar.
De planten overleven de winter, want winter is er weinig.

Het is moeilijk om naar huis te gaan. Tegenwoordig ben ik meestal op de fiets. Ik fiets dan heel langzaam weg. Jack heeft ook geen haast meer, we worden ouder. Volgens Jack kunnen we samen lopen,  en samen eindeloos snuffelen. 

Het zaai- en plantseizoen begon begin maart. 
Hierboven links komen de eerste tuinbonen op,
in de tunnel kiemen zomerworteltjes (de foto's zijn van 30 maart).

Maar ik wil na een tuindag op de fiets zitten; ik heb lang over de paden door de akkers gelopen.

Ruimte en akkers achtereenvolgens akker A, B en C.

Op akker B (middelste akker) zijn de plantuitjes ingetekend als donkergroene lijntjes.

In het bed rechts op de voorgrond (met geul) zijn pootaardappelen gepoot 

(Twinner is een vroeg ras).