2016 kerst

Welkom op de tuin. Midden december, oer stil en weinig zonlicht, kerstsfeer. Wat maakt het uit? Bij mij borrelen tegenwoordig regelmatig kerstgedachten op. Maar daar heeft niemand wat aan. Alleen ik verwonder me dan.

Laantje van de Groentenhof. Van winterweer geen teken.

In de natuur geen rozengeur en maneschijn. Op de tuin zie ik dat vaak. Maar ik zie ook de seizoenen. Elk jaar glijden zij en schuren soms over de tuin. Het leven gedijt door regelmaat. Sowieso gaat het leven niet over rozen, vertel ik u nu maar.

Vanaf de weg kijkt u weer de tuin in.

Ons verhaal wordt steeds langer en daardoor het wonder almaar groter. De onuitsprekelijke samenhang van materie en leven. Wanneer is er leven, en wanneer is er dood? Om mij heen vind ik de afdruk van de scheppende, geestelijk goddelijke wereld. Op de tuin vindt leven gestaag haar weg. Het vliegt, fladdert, loopt, springt, kruipt en glijdt. En in de sloot zwemt het. Er komt geen eind aan leven.
Soms ervaar ik vreugde in mijn hart. Volgend jaar ben ik tien jaar bezig van de vier miljard. Nog maar even te gaan, zeg ik onverschrokken.

Het mandje op de rug van Nardus is leeg. 
Ongezien brengt hij al het gehakselde snoeihout naar de berg. 

Kerstfeest, nieuw leven ... Gewoon opnieuw beginnen is soms nodig en volharden, meer niet.

Wanneer u wat tijd over heeft, lees dan eens mijn essays met de titel 'nieuwe kijk op religie' op de blog Schrijfvlijt. U vindt er nu zes delen ... het laatste deel volgt in het nieuwe jaar ... er is ook een pagina met achtergrond informatie beschikbaar en een korte toelichting. Ik geef toe: het is even doorzetten ...