voorjaar 2020 zwerftocht

Vluchtig, een zwerftocht. Foto's dwalen, ik ken alle hoeken en gaten.

Speenkruid, sterretjes stralen in de zon.

Mijn hobbytuinderij, volgende maand werk ik er 13 jaar, noeste arbeid op de koude grond. Met een nieuw gereedschap, de woelvork, bewerk ik de teeltaarde. Wat een vondst! Hoe eenvoudig kan techniek zijn? Je moet er maar op komen, en bovendien het idee uitvoeren. Nee, ik laat het gereedschap niet zien. Na bijna anderhalf jaar zwerft mijn camera weer eens over de tuin. Het is alsof ik drie ogen heb.

Klodder bloesem van de Gieser Wildeman (stoofpeer).

Weelderige bloesem in beeld. Jonge vruchtbomen bloeien. Nachtvorst was kritiek. Is er later dit jaar nog enige oogst te verwachten? Een smakelijke peer, appel of pruim.
De camera legt de beelden vast. Jack, mijn lieve bovenstebeste, blijft onzichtbaar. Jack zit nooit stil. Hij is al weer weg voordat ik hem in het vizier krijg.

Nieuwe akkerindeling met teeltstroken. 

En achterin tegen het weiland nog meer composthopen.

Vanwege de breedte van de woelvork zijn de teeltbedden aangepast van 120 naar 80 centimeter. Al met al een flinke operatie. Want je wil zo min mogelijk land verliezen aan paden. Daarom zijn teeltbedden nu teeltstroken geworden.

Heilig blauw paars van de Wilde Hyacint.

En verder kom ik de vrolijke helderheid van speenkruid en paardenbloemen tegen. Waarom straalt alles je tegemoet? Omdat het leven een wonder is? Is dat soms de simpele reden? Ook een paar wilde hyacinten bloeien. En er straalt her en der een enkele bosanemoon.

Teeltbedstroken, strak en op maat gezet.

Voorgrond sjalotten uitgeplant en daarachter allerlei zaad ingezaaid.

En ja, ik ga voor de strakheid van teeltbedden. Maar ik droom ook gemakkelijk mee met de levenslust van planten en bomen in de nog jonge boomgaard, een kiemende tuinboon en meer bloesem verderop.

De geschiedenis van de kipsels is een hoofdstuk apart. Hun taak is de tuin schoonhouden. Veel slakjes eten en veel krabben om zodevorming te voorkomen. En doen de kipsels hun best?

Kipsel voor het gaas: "Waarom kan ik niet verder?"
Omdat de composthopen nog even met rust gelaten moeten worden, is het antwoord. 

Ja, en meer dan dat, ze doen hun uiterste best. Vooral de negen leghennen zijn niet te stoppen. Bijna dagelijks leggen ze ook nog een ei. Daarbij vergeleken zijn mensen toch vaak grote zeurpieten, als het om werken gaat. 

Nadat de leghennen uitgelegd zijn, voel ik me nu wel verplicht om ze nog minimaal een jaar met volledig pensioen te houden.

Paardenblom is geel, een soort uit de composietenfamilie.

Het houden van kippen op de tuinderij vraagt veel aandacht. Het is vooral de planning en het stipt uitvoeren daarvan, anders komen ze de tuin niet rond. Sinds afgelopen najaar lijkt het te lukken. De kippen scharrelen gedurende enige tijd over een akker. Het is de kunst om in het verweiden van de kipsels routine te krijgen.

Jonge boomgaard met tegenlicht, begin april.
Links voor een rij hazelaarstruiken.

In de boomgaard staan naast appelbomen en pruimen ook een walnoot, twee afgezette eiken, zeven hazelaarstruiken, hulst en een wilde roos. De boomgaard op de tuin is gewoon een soort bos. Het prille lente seizoen spat er vanaf. Lichtgevend, transparant groen voert de boventoon.

Kiemplant van tuinboon (Ratio).

Soms lijkt het leven een aaneenschakeling van losse gebeurtenissen. Over een paar weken komt het boekje Fragmenten uit. Van harte beveel ik het u aan. Meer nieuws volgt binnenkort ...

De omslag van Fragmenten.

Een bundel gedichten (geschreven tussen 1975 en 2000), 
voorzien van kanttekeningen en jawel tekeningen.
Alles bij elkaar: een verrassend boekje.