2021 eind

Het jaar sluit. Het was een bewogen jaar. Welk jaar niet?

Woensdag, 22 december, winterweer; de akkers zijn gefreesd (grondfrees, Honda FG320).

Maar in dit verhaal gaat het gewoon over de tuin. Het drama van de kippen; het jaar waarin ik twintig kipsels verloor aan vos en buizerd; ook het jaar waarin ik besloot met de kipsels te stoppen. Het waren toegewijde werkers, en ze legden heerlijke eieren. Sinds 2017 hielpen ze mee de teeltaarde in beweging te houden. Maar zonder vaste bewoner op de tuin bleken de kipsels kwetsbaar. Nu ben ik opgelucht; er viel een last van mijn schouders.

Komend jaar, mei 2022, is het vijftien jaar geleden dat ik met de tuin begon. Ik kan me nog goed herinneren dat ik twee jaar later bij de fysiotherapeut terecht kwam met rugklachten. Ik kreeg oefeningen mee, en tips voor het aannemen van een ontspannen werkhouding; ook moest ik leren het werk te doseren, en zorgen voor afwisseling. Het is gelukt.

Rijp op boerenkool.

Toen ik dit najaar stopte met de kippen, begreep ik meteen, dat ik volgend seizoen de macht over de tuin zou verliezen. In 2015 had ik al eens een tweewielig trekkertje overwogen. Het bleek te duur, of beter het land was te klein (de Groentenhof is 2000 m2 groot, dat is slechts een vijfde hectare).

Maar voor mij is mechanisatie op de Groentenhof nu noodzakelijk. Vooral de zodevorming (groei van gras) explodeert in de zachte wintermaanden. Bovendien verdient de verwerking van groenbemesters aandacht. Er is binnen de biologische land- en tuinbouw nog geen eenduidige methode gevonden om groenbemesters onder te werken. Tegenwoordig gaat de voorkeur niet meer uit naar het steeds weer omploegen van de teeltaarde. 

Winterweer, aan de horizon staan boerenkool en spruiten.

Ik ging op zoek. Samengevat waren mijn uitgangspunten: zodevorming voorkomen en groenbemesters door de teeltaarde werken. Ook het mengen van half verteerd hooi door de teeltaarde zou de arbeid aanzienlijk verlichten. Sommige gewassen, zoals aardappelen en kool, varen wel bij het mengsel. Het eindresultaat van de mechanisatie hoeft niet perse een kant en klaar zaaibed te zijn.

Op basis van de uitgangspunten kwam ik uit bij een grondfrees van Honda, type FG320. Maar tot mijn schrik vond ik op internet ook filmpjes waardoor de moed me in de schoenen zonk. Afijn, leverancier van tuinmachines Bos uit Wassenaar was bereid ter plaatste een demonstratie te geven. De grondfrees bleef op de tuin. De koop is dezelfde dag gesloten. 

'Fundering' van de snoeihouten schutting.

Snoeihout levert hoge bergen op. Liguster uitdunnen, elzen afzetten en wilgen knotten geeft als eindresultaat een berg snoeihout. Wat kun je ermee? Een schutting maken! Achter de schuur sta je altijd in de noordwesten wind. Heel prettig wanneer je daar uit de wind zou staan. Aan de slag ermee.

Waterpas en lijntjes zijn nodig om de plaats van de schutting definitief te bepalen.

Het leek me een voordeel om iets boven de grond te beginnen: minder verrommeling en de onderlaag composteert niet. Op de tuin lagen nog betonnen voeten, die vroeger in kassen gebruikt werden. Hier konden de voeten mooi dienen om de schutting wat van de grond te tillen.

Een ongekende hoeveelheid snoeihout is in de schutting verwerkt.
Een moment dacht ik zelfs nog dat ik snoeihout tekort zou komen.

Nadat de fundering ingegraven was, plaatste ik de palen, tachtig centimeter diep; een grondboor is handig. Omdat ik niet wil dat de palen na twee jaar vergaan zijn, gebruikte ik levende palen. De wilgen- en elzenpalen oogstte ik een paar dagen eerder. Ik ga ervan uit dat de palen dit voorjaar uitlopen en de schutting zodoende nog jarenlang stutten.

Ver weg, rechtsachter op de foto ligt het noordwesten.

Wel ben ik benieuwd hoe de schutting zich houdt? Hoeveel zakt de hoogte in (uitdrogen)? Ik vermoed ook dat de schutting omgaat wanneer het nu flink gaat stormen. De snoeihoutschutting lijkt me ideaal voor Haagwinde. Feitelijk is Haagwinde een prachtige klimplant met mooie bloemen (vaak denigrerend "pispotjes" genoemd). Wat ons tegen staat is dat Haagwinde levende planten overwoekert en verstikt. Bij deze schutting is daar geen sprake van. Haagwinde, mijn zegen heb je.

Volgend jaar verder!