Welkom op de Groentenhof

De Groentenhof is nu zestien seizoenen onderweg, sinds mei 2007. De blog vertelt over het reilen en zeilen, wel en wee. Er komen onderwerpen aan de orde die van belang zijn voor de biologische teelt.

woensdag 20 juli 2011

Hoera voor Scruffy

Beste mensen, minstens drie keer: Hiep, Hiep, Hoera voor Scruffy ! ! !

Hij is morgen, 21 juli, precies vijf jaar bij ons. En volgens schatting wordt hij ergens dit jaar dertien.

U kent zijn verhaal. In Turkije meer dood dan levend door een Engelse familie opgenomen. In 2003 verhuisde de familie naar Nederland. Zij werden onze buren.

"Ignore the dog, ignore the dog !" Dat was zo ongeveer het eerste wat ze tegen ons zeiden toen we bij hen op bezoek gingen.

Begin september 2007, zee en strand; wandelen en spelen !
'the three of us"

Begin 2006 vroeg buurvrouw of we soms iemand voor Scruffy wisten. We pasten wel eens op een hond, vandaar. De familie ging naar Dubai verhuizen, vanwege het werk van buurman . . . en zo is Scruffy bij ons komen wonen.

Afgezien van de boetes die ik herhaaldelijk krijg, omdat hij altijd los bij mij loopt, hebben we nooit gedacht dat we zoveel lol aan dat dier zouden beleven.

Daarom dus dertien keer hoera voor Scruffy:
"Hoera, hoera, hoera, hoera,  hoera, hoera, hoera, hoera, hoera, hoera, hoera, hoera, hoera !"

Ja, u kent Scruffy (heel goed) van de Groentenhof . . . veel bromberen, zenuwachtig ronddraaien en zo.

Ook tijdens de middagboterham houdt Scruffy een oogje in het zeil: 
er mochten eens lastige klanten langs durven komen !?

De jaren gaan nu wel tellen. Hij hoort minder en ziet slechter. Daar krijgt hij af en toe de stress van. Dan trilt hij en hij gromt des te erger. Maar als de rust is weergekeerd, is alles meteen over . . .
Nee, ouder worden, dat valt niet mee.

Daarom luidt ook nu het advies:

"Ignore the dog, ignore the dog !"

Hij is onze zorg; en Scruffy is en blijft onze bovenste beste !

1 opmerking:

teunis zei

Scuf,

Inderdaad ik wist niet dat je afgelopen week jarig was.

Ik neem komende week wel wat lekkers me.

Teunis

Ps en een hug van Browney